Het boek van de tovenaar (korte versie)

In de twaalfde eeuw vertelde een schrijver uit Troyes die Chrétien werd genoemd het ridderverhaal over de jonge Arthur Pendragon die, dankzij de hulp van een tovenaar genaamd Merlijn, de koning van Bretagne werd. Zo werd het Arthurverhaal geboren!

Merlijn had veel magische krachten: hij kon bijvoorbeeld van gedaante veranderen, hij wist alles over het heden en de toekomst, hij kon voorspellingen doen en hij kon betoveringen uitspreken.

Al zijn spreuken zijn stiekem opgeschreven in een boek dat zo goed verborgen is dat niemand weet waar het is sinds de Vrouwe van het Meer de tovenaar gevangen heeft genomen in een onzichtbare toren.

Volgens de legende zou Merlijn aanwijzingen hebben achtergelaten waarmee je de locatie van zijn kostbare boek kunt achterhalen.

Ga dus op zoek naar het boek van de tovenaar!

Vind het boek door de raadsels op te lossen die verspreid zijn over de straten van het historische hart van Troyes, dat ook wel de ‘Champagnekurk’ wordt genoemd.

Je begint de speurtocht vanuit Troyes La Champagne Tourisme en gaat langs 22 plekken in de stad. Los telkens een raadsel op om de volgende plek te ontdekken. Neem eventueel een plattegrond mee.

Aan de hand van de antwoorden op de raadsels die je op elke plek moet oplossen, kun je er uiteindelijk achter komen waar het boek zich bevindt!

Lukt het niet om het raadsel op te lossen? Geen paniek! Je mag deze vraag overslaan en wij geven je het antwoord.

Aan het einde van je zoektocht worden deze 22 woorden ingevuld in een kruiswoordpuzzel, waarmee je erachter kunt komen waar het boek van de tovenaar verborgen is.

*Let op: je vult de kruiswoordpuzzel in het Frans in. Het antwoord dat je hiermee vindt, is dus ook in het Frans. Je mag de vragen zowel in het Frans als in het Nederlands beantwoorden.

Klaar? Af!

De Halles de Troyes werden in 1874 gebouwd door stadsarchitect Edmond Bailly in de Baltardstijl, waarbij ijzer, gietijzer en glas werden gecombineerd.

In 1900 was de overdekte markt van Troyes met een futuristisch ontwerp, die lag in een stad met 38.000 inwoners, al een van de grootste van Frankrijk.

Het Hôtel-Dieu werd in 1157 gesticht door Graaf Hendrik I van Champagne, die ook wel de Vrijgevige werd genoemd, en hier werden onder andere armen, zieken en vondelingen opgevangen.

Het hospitium werd in 1988 buiten gebruik gesteld. Het gebouw dient nu als universiteitscampus, de ‘Campus des Comtes de Champagne’ (een afdeling van de Universiteit van Reims-Champagne-Ardenne), en herbergt zowel tijdelijke tentoonstellingen als de Apotheek en de Cité du Vitrail (het glas-in-loodmuseum).

Meer informatie over Hôtel Dieu-le-Comte

Het Maison du Dauphin is een van de oudste huizen van Troyes: zoals te zien is op de schoorsteenmantel, dateert het huis van 1472.

Dit huis wordt zo genoemd omdat het wapen van de kroonprins van Frankrijk, de oudste zoon van Frans I van Frankrijk, in de hoekpalen van Rue Célestin-Philbois en Rue Kléber zijn gekerfd.

In Koninklijk Frankrijk kreeg de oudste zoon van de regerende koning bij zijn geboorte de titel ‘dauphin’ (kroonprins).

Op nummer 36 van de Rue de la Cité ligt het Maison du Pont-Ferré, dat zijn naam dankt aan de nabijgelegen brug over de Meldançon die tegenwoordig niet meer bestaat. Je kan echter nog goed zien waar de rivier vroeger liep aan het verschil in de kleur van de straatstenen.

Sinds 1794 is de prefectuur van het departement Aube, die de centrale uitvoerende macht vertegenwoordigt, gevestigd op de plaats van de voormalige benedictijnerabdij Notre-Dame-aux-Nonnains, die is gesticht in de zevende eeuw en in 1778 is herbouwd en uitgebreid in opdracht van koning Lodewijk XVI.

Meer informatie over de prefectuur van het departement Aube.

Voordat de Rue Notre-Dame de naam Rue Emile Zola kreeg, was het de drukkers- en boekhandelswijk van Troyes.

In Troyes werd de eerste ‘roman’ geschreven door Chrétien de Troyes (in de twaalfde eeuw), werd het pocketboek uitgevonden (in 1602) en werd de eerste openbare bibliotheek geopend (in 1651).

Meer informatie over Troyes, de stad van de boeken

Op de kruising van de Rue Emile Zola en de Rue Turenne vind je de put van de Marché aux Oignons, een reconstructie van de oorspronkelijke put uit de vijftiende eeuw, die erg opmerkelijk was omdat hij drie katrollen had.

Tussen de vijftiende en de negentiende eeuw lagen er in de stad ongeveer 70 openbare putten. Toen Troyes in 1850 stromend water kreeg, werden de putten niet meer gebruikt en werden ze vaak afgebroken omdat ze het verkeer hinderden.

Tegenwoordig zijn er in de stad weer meerdere putten te vinden die op basis van oude plattegronden vaak opnieuw zijn aangelegd op plekken waar vroeger ook putten lagen.

De voormalige Place de la Bonneterie draagt sinds 1919 de naam van deze opmerkelijke Franse politicus, die parlementslid van de gemeente Carmaux (in het departement Tarn), socialist en pacifist was en aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog werd vermoord in Parijs.

Edouard Herriot (1872-1957), die zowel burgemeester van Lyon als voorzitter van de Conseil des ministres en de Assemblée nationale was, is geboren op nummer 28 van dit plein.

De ‘Halle à la bonneterie’ werd in 1837 gebouwd zodat fabrikanten uit het hele departement er hun producten konden verkopen. Van 1906 tot 2006 waren de vakbonden van Troyes gevestigd in het gebouw, dat werd omgedoopt tot de Bourse du Travail.

Meer informatie over de Bourse du Travail.

De Jardin du Beffroi* werd aangelegd in 1848 nadat de vestingmuren werden afgebroken en de sloten werden gedicht. De tuin dankt zijn naam aan de voormalige Porte du Beffroi of Porte de Paris, die de gelijknamige straat (later Rue du Colonel Driant) aan de westkant afsloot.

De Jardin de la Vallée Suisse (8.000 m²) werd in 1860 aangelegd nadat de vestingmuren werden afgebroken en de rivier de Vienne werd rechtgetrokken. De tuin is erg heuvelachtig, omdat hij in een deel van de oude stadsgracht ligt. De toenmalige burgemeester gaf Charles Fichot, een getalenteerde tekenaar uit Troyes, de opdracht om de schetsen van de Vallée Suisse van Parijs te kopiëren. Hier komt dus ook de naam vandaan. Charles Baltet, een bekende sierplant- en boomkweker uit de omgeving, heeft de tuin daarna ingericht met planten.

Tussen de Jardin de la Vallée Suisse en de Jardin du Rocher ligt het Théâtre de la Madeleine.

Het theater, dat in 1775 werd verwoest door een brand, werd in 1777 herbouwd en kreeg toen de naam Théâtre de la Madeleine.

Het heeft verschillende eigenaren gekend tot het in 1814 door de gemeente werd gekocht.

Dit theater in Italiaanse stijl heeft een uitstekende akoestiek en een capaciteit van 400 toeschouwers. Dankzij het intieme karakter van de zaal staat de artiest dicht bij zijn publiek.

Dit gebouw uit 2002 is een meesterwerk van de hedendaagse architectuur dat werd bekroond met de Equerre d’Argent, een prijs voor Franse architectuur.

De oude collectie, die bestaat uit 50.000 gedrukte boeken uit oude bibliotheken van geestelijken, worden tentoongesteld in de Grote Zaal (alleen geopend voor rondleidingen) en tijdens exposities.

In de mediatheek worden vooral manuscripten van de Abdij van Clairvaux, die op de Werelderfgoedlijst staan, en een unieke collectie boekjes en almanakken uit de bibliothèque bleue van Troyes, de eerste openbare bibliotheek van Frankrijk, bewaard.

Het theater werd in 1905 gebouwd op de plek van het eerste houten circus, dat volledig werd verwoest door een brand in 1892. In het nieuwe stadscircus van Henri Schmit werden vooral paardenshows, bokswedstrijden (waaronder het laatste gevecht van Marcel Cerdan op 27 oktober 1949, de dag voor zijn dood bij een vliegtuigongeluk tussen Parijs en New York) en zelfs filmvoorstellingen gehouden.

Het circus werd in 1975 geregistreerd als historisch monument en werd in 1978 verbouwd tot theater. Tegenwoordig worden er in het Théâtre de Champagne allerlei soorten voorstellingen gehouden.

In 1892 werden draaibruggen gebouwd om binnenvaartschepen door te laten en zo de scheepvaart op de Haute Seine te bevorderen.

Deze bruggen werden aan het einde van de oorlog in 1944 vernietigd, maar werden daarna herbouwd op hun oude plekken. Twee ervan zijn verdwenen toen het kanaal werd dichtgemaakt in de jaren zestig.

Alleen de brug op Rue de la Cité bestaat nog. Aan beide kanten van de brug liggen witte kasseien in halve cirkels op de weg die de plek van de verdwenen draaibrug aanduiden.

De beroemde Franse uitdrukking ‘tenir le haut du pavé’ (letterlijk ‘op het hoge gedeelte van de straat staan’), wat ‘de eerste plaats innemen’ betekent, is gebaseerd op dit soort straatjes met een centrale goot die regenwater en vuil water afvoerden.

Je kunt je wel voorstellen dat het niet eenvoudig was om door deze hellende straten te lopen en dat deze niet erg schoon waren. Men liep daarom meestal op het bovenste deel van de straat te lopen, langs de huizen, zodat men niet met de voeten door het vuile water liep.

Aangezien twee mensen die elkaar passeerden in deze steegjes niet allebei op het bovenste deel van de straat konden lopen, was het vroeger gepast dat de armere van de twee in zo’n geval het midden ging lopen en de rijkere op het bovenste deel liet lopen, zodat hij niet vies zou worden.

Deze uitdrukking heeft zijn oorspronkelijke betekenis behouden en verwijst naar een hoge sociale status, maar kan tegenwoordig ook verwijzen naar iemand die opvalt.

Troyes La Champagne Tourisme hoopt dat je het online spelplatform snel weer bezoekt om de geheimen van de regio te ontdekken.

Bekijk de andere spellen over de omgeving

Bekijk de lijst met fotocredits